Księga proroka Ozeasza – rozdział 7

0
108

📖 Oz 7,2 Nie rozważają w swoich sercach,
że pamiętam o wszystkich ich występkach.
Teraz osaczają ich własne przestępstwa,
są obecne przed moim obliczem.

Drobiazgi.
Przyzwyczajenie do brzydkich zachowań, których już nawet nie chce się nam nazywać grzechem.
A to właśnie one często czynią naszą codzienność szarą i napiętą;
zwyczajną albo nawet bardziej – zniechęcającą.

I dlatego właśnie Kościół zachęca do codziennego zatrzymania przy rachunku sumienia.
Rachowanie wdzięczności i grzechu – uzdolnienie do rozprawienia się z tym, co osacza…

Błogosławionego dnia 😊

Poprzedni artykułKsięga proroka Ozeasza – rozdział 6
Następny artykułKsięga proroka Ozeasza – rozdział 8